Banos

Vrijdag 23 mei 2014

De wekker gezet want ik wil even face timen met mijn ouders die op Tenerife zitten maar niet helemaal fit zijn heb ik via het Nederlandse steunpunt (Joni) vernomen. Dat lukt wel maar het geluid is niet goed. We maken wel vijf keer contact maar uiteindelijk maar met berichten nieuwtjes uitgewisseld. Het gaat gelukkig goed. Ronald was een week in Frankrijk met Sabine vandaar dat Joni als steunpunt fungeerde. Na het ontbijt naar Cotopaxi park. Het is helaas nog wel wat bewolkt maar dat gebeurt vaak aldus Raoul. We krijgen een native tolk Norma toegevoegd en zij vertelt ook het een en ander over het park en dat moet Raoul vertalen. Bij het informatie centrum maken we alvast een afspraak om daar te lunchen. We vragen Raoul, Jorge en Norma mee te eten. Vervolgens naar 4600 meter met de auto. Links en recht van de weg lopen wilde paarden prachtige dieren. Ien heeft daar wat last van de hoogte en wil niet mee lopen naar 4865 meter. Anna, Mieke en ik lopen met Norma naar boven. Mieke krijgt toch last en besluit terug te keren. Het op hoogte kunnen functioneren heeft niets met conditie te maken maar wel met wat je lijf je toestaat en een beetje doorzettingsvermogen. Jorge en Raoul beginnen pas een half uur later te klimmen en zijn veel eerder boven. Het laatste stukje zegt Norma " chicas we laten ons niet kennen door die jongens" en we lopen het laatste stukje in het kielzog van Norma door. De heren applaudisseren voor ons en we maken de bijbehorende foto's bij ons einddoel. We hebben onderweg maar een glimp van het hele top opgevangen. De refugio waar je normaal lekker warme chocola kan drinken wordt verbouwd en de materialen worden met ezels naar boven gebracht. De terugweg is recht naar beneden en we worden zonder dat we het merken met de telelens gevolgd en gefotografeerd. Daarna nog wat flora en fauna fotograferen en uitleg. Ien is echt niet lekker van de hoogte maar gelukkig gaat het beter als we naar benden gaan. Ze had echt goed water gedronken .....Dan de lunch, prima soep en een kip schnitzel of varkenskarbonade met rijst en groente voor 5 $. Heerlijk. Terug op de hacienda trekt de lucht dicht en valt er een hevige bui. De gastvrouw vertelt ons dat het weer in Ecuador ontzettend wisselend is en eigenlijk het hele jaar door zo. Wat we al vaker gehoord hebben er zijn maar twee seizoenen en niet niet zoals in Nederland vier. Voorts zit je wel op de evenaar maar door alle hoge bergen is het een nogal nat klimaat. Ergens in het verre verleden heb ik dat wel bij aardrijkskunde geleerd maar kan het niet uitleggen.... We relaxen bij de open haard met een wijntje en de foto's worden uitgewisseld. Verslagen bijgewerkt en dan is het wachten op een Frans stel dat verdwaald is en wat later komen. Om 19.30 aan tafel en het eten is weer voortreffelijk. Vuurtje stoken heb ik altijd leuk gevonden en ik laat de haard lekker branden. Dick maakt nog een praatje en als hij op de kamer komt slaat de hitte direct op zijn ogen. Hij gooit de ramen open om de lucht wat te zuiveren. Toch maar van de lucifers afblijven.