Napo Willdlife Center

Maandag 19 mei 2014

Al voor de wake-up call zijn Dick en ik wakker. De vertrekkende gasten lopen met hun koffers over het pad. Na het ontbijt gaan we op weg naar de uitkijktoren van 39 meter hoog, die op ons terrein is nog niet klaar. De buitenkant van de toren in de stijl van de lodge maar nog geen trap(zie foto). We varen eerst een stuk met de kano en dan 20 minuten met kaplaarzen door het woud.
De kaplaarzen heb je wel nodig in de modder(kaplaarzen en regenponchos worden door Napo verzorgd). Dan de toren op. Piepend en krakend komen we boven. Het uitzicht is prachtig. Nu gaat het spotten van de dieren beginnen. Ik ben nog niet zo vertrouwd met de nieuwe camera en lens plus dat de vogels enz. op aanzienlijke afstand te zien zijn dus lastig vast te leggen. We hebben geluk en zien een paar papegaaien, een luiaard en Napo aapjes, prachtig gekleurd. Ik ben de originele naam even kwijt. Vlak voor ons neus spot Ien een heel grote tarantula. We hebben ook verschillende toekans( ja die van van der Valk)op de foto maar ze zijn zo ver weg. Door de telescoop kijker van de gids fantastisch te zien. Na een paar uur moet er toch een sanitaire stop gemaakt worden. Ik suggereer dat ze even vragen hoe lang we nog blijven en of het dan de moeite is om weer omhoog te komen! Dit is de verkeerde opmerking want Mieke, Ien en An krijgen terstond de slappe lach. Ik ben me van geen kwaad bewust en hobbel met fototoestel op statief, verrekijker om mijn nek en zonnebril over het plateau verder. Plots schiet mijn bril van de touwtjes, stuitert van het plateau af het bos in. Die zien we nooit meer terug! Na een half uur gaan we met zijn allen naar beneden en kunnen we naar provisorisch toilet. De native gids vindt binnen een mum mijn zonnebril terug. Dan volgt een wandeling met allerlei uitleg door de gids Marco over wat men hier allemaal uit planten en bomen haalt om geneesmiddelen van te maken. Het is ongelooflijk wat zij allemaal spotten. De native gids slaat af en toe een tak weg met een machete; met hem moet je geen ruzie krijgen! Dan terug naar de lodge het is nog steeds heerlijk weer. Na de lunch tijd om te relaxen. Ik geniet van het uitzicht over het meer en de geluiden uit het regenwoud. Dit is wel een heel unieke plek in de wereld! Om 16.00 uur gaan we weer met de kano weg, we zoeken nu een otter familie. Helaas vinden we die ook niet. This is nature! Wel heel veel mooie vogels en vlinders gezien. De namen ga ik nog allemaal vertalen. Opeens slaat het weer om en zitten we weer midden in een tropische regenbui. Poncho's om en tassen in plastic zakken, we worden daar ontzettend snel en handig in. Na een half uur is het weer over. Helaas hebben een paar de poncho's niet goed aan gedaan en de twee Australische mensen uit onze groep zijn alsnog kleddernat. Heel rustig varen we weer terug naar de lodge. De zon gaat hier iets later onder dan in Quito maar nog steeds is het vroeg donker. Na het diner koffer een beetje ordenen en spullen die nat zijn krijg je praktisch niet droog, alles voelt hier klam aan met 100% vochtigheid; dat is toch even wennen voor ons Hollanders met wasdrogers.........Morgen om 04.45 uur op en om 05.45 in de kano en daarna met de motorboot terug naar Coca.