Quito

Vrijdag 2 mei 2014
Helaas ook gisteravond weer de oordoppen nodig gehad. Het leek iets minder maar toch. Vanmorgen vroeg wakker en direct maar even de douche gevoeld. Koud. Ik ben bang dat dit een dagelijks terugkomend fenomeen gaat zijn.
Douche moet gewoon lang doorlopen en wordt dan redelijk warm.
Wat betreft het weer is het hier wisselend ; gisteren in de ochtend strak blauwe lucht en in de middag onheilspellend donkere wolken maar geen regen, temperatuur rond 20 graden en vandaag half bewolkt en rond het middaguur regen, daarna droog maar geen zon. Temperatuur daalt in de avond behoorlijk en het is om 18.30 donker het hele jaar door vanwege ligging op de evenaar. Ik ben vroeg opgestaan en lekker ontbijt gemaakt. Ik word om 9 uur aan de overkant in de taalschool verwacht maar om 8.30 komt er al iemand vragen waar ik blijf. Ik ben er klaar voor. Ik word ontvangen door Vanessa en zij stelt me voor aan Ruth mijn lerares voor vandaag. Ik leg uit dat ik eigenlijk vanmorgen naar Villa Ticca zou gaan. Zij zal Lauren, de coördinator, even bellen dat het vanmiddag wordt. Prima.
De vier uur Spaans met half uurtje pauze is intensief. Ruth stelt heel veel vragen en hoewel ik me aardig red moet er nog veel aan de grammatica gedaan worden en ze begint met mijn favoriete onregelmatige werkwoorden. Blijft lastig. De ochtend is zo voorbij en huiswerk voor het weekend!
Broodje bij Cafe Espanol om de hoek en dan met Vanessa naar Villa Ticca. De koffer met spullen neem ik direct mee lijkt me wel handig met zijn tweeën . Vanessa is vanmorgen naar een graduation geweest en heeft beeldschoon rood jurkje en dito stiletto's aan waarme ze naar VT gaat. Het is 45 minuten met een tjokvolle bus en iedereen duwt zich een weg naar achteren, de chauffeur moppert voortdurend iets onverstaanbaars maar ik begrijp dat we door moeten lopen hetgeen onmogelijk is. Ik heb me laten vertellen dat Quito 1,8 miljoen inwoners heeft verspreid over een groot langgerekt heuvelachtig gebied. VT ligt in het zuiden. Vanessa wijst wanneer ik op het knopje moet drukken.
Uit de bus nog stukje lopen de heuvel op met een onwillig wiebelende koffer. Lauren heet ons van harte welkom evenals Marlene en Nelly. Er zijn weinig kinderen op dat moment vanwege het lange weekend. We besluiten dat het vandaag bij een rondleiding blijft. Bij de kleintjes die eigenlijk behoren te slapen komt direct Jesus een knuffel bij me halen. De slaapruimte bestaat uit wat matrassen op de grond. Op ieder matras kunnen 3 kinderen liggen. De ruimtes zien er verzorgd uit en ook bij de grotere kinderen word ik enthousiast ontvangen. Overal herken ik Hollands speelgoed.De dame die in de keuken de scepter zwaait heeft het druk met schoonmaken. Lauren vertelt dat het voor haar alleen eigenlijk te veel is. Ook maar in de keuken helpen volgende week! Lauren is blij met de koffer en als ik haar en Marlene vertel dat er nog 4 komen springen ze een gat in de lucht. Terug naar Mariscal waar de muziek alweer in volume is toegenomen. Het is voor velen al weekend en is al heel druk. Vanessa geeft me nog tips voor shopping malls en hoe ik het makkelijkst bij het Museo Gauyasamin kan komen.
Ik doe nog even boodschappen bij de SUPERMAXI en daarna voeg ik me in de tuin van het Hostel met een drankje bij de rookhoek. Daar spreek in Puck, Arno, Liselotte en Annelies van de eerste avond. Puck reist al heel lang en heeft ook bij VT gewerkt, zij maakt een film voor fondsenwerving. Vertelt in vogelvlucht haar levensverhaal, heeft al behoorlijk wat meegemaakt. Annelies en zij vragen me met hen te eten, couscous. Leuk. Ik hoef niet te helpen maar zal de wijn meebrengen. Ik ga even naar boven en daar is de overloop gebarricadeerd met twee backpacks. Cristiaan zit daar met twee heel vage figuren te roken( is overal in huis streng verboden evenals drugs) en aan de geur te merken zijn het geen sigaretten uit een pakje. Ik geef aan ik dat niet ok is vind, zeker niet in de relatief kleine verblijfsruimte die we op deze verdieping hebben grenzend aan mijn kamer. Een kamer die naar vocht en rook ruikt is niet lekker. Hou dat vocht even vast. Ze stellen zich wel voor. Ik heb namen niet onthouden maar een ervan is een regelrechte neef van Bob Marley met ongeveer 20 piercings alleen al rond mond en neus. Het vrouwelijke deel zal er 19 hebben maar ok het is hun lijf. Ik blijf maar even in mijn eigen kamer. Na een kwartier verplaatst het gezelschap zich naar de kamer van Gristiaan die hem ws toch een beetje knijpt daar hij alle regels van het huis overtreedt want er mogen ook geen lui die hier niet wonen ontvangen worden alleen beneden in de tuin! Cristiaan komt mij wat stuntelig excuus maken en ik besluit dat ik het hierbij laat.
Op naar de buren, dit hostel bestaat uit drie aan elkaar geplakte huizen. De couscous is ok. Als wij eten gaat het volgende groepje koken en het plan voor de avond wordt besproken. Men zou met meerderen naar de film gaan maar er circuleert ook nog het plan om wat te gaan drinken en er vertrekt overmorgen iemand, de welbespraakt Vlaamse Nele, die eigenlijk een afscheidsfeestje claimt. Kortom, om heel onduidelijke redenen wordt Francisca, die zich even later meldt na twee uur wachten buiten en aangeeft eindelijk naar de film te willen, met de boodschap ' we zijn moe en gaan niet naar de film', de deur weer uit gewerkt. De conversatie die volgt werkt op mijn lachspieren. Het onderwerp van gesprek laat zich raden. Intussen is Marijke ook terug van haar straatkinderen projekt, gelukkig ook een oudere jongere van 60. Zij heeft 40 jaar in België voor de klas gestaan en is nu gestopt en om het 'zwarte gat' te voorkomen 3 maanden hier. Twee maanden vrijwilligerswerk en dan een maand reizen met haar man.
De jongelui hebben eindelijk besloten dat ze kroeg ingaan. Ik ga op hun verzoek mee met de gedachte dan hoor ik de muziek van de andere kant. Het is nog moeilijk om een leuk tafeltje te bemachtigen! Leuke tent en na een paar gin tonics(3$50) houd ik het voor gezien. De anderen gaan nog dansen. Op de Foch heeft een gezelschap zich verkleed als StarWars figuren en voeren een show op. Om 1 uur lig ik in bed. Morgen met fototoestel op pad (de kleine). De niewe body met lenzen neemt Dick mee.