Quito

Donderdag 8 mei 2014

Vannacht wat dames lichtelijk en minder lichtelijk aangeschoten binnen horen komen. Ik ben vroeg op en probeer te face timen met mijn ouders. Mijn moeder is niet thuis dus mijn vader bedient de knoppen. Voor degenen die weten wat de situatie van mijn vader is dat top. Hij zal wel apetrots zijn. Ik ben het in ieder geval. Het regent pijpenstelen en ik geloof niemand meer over het weer in Quito. Iedere Ecuadoriaan zegt dat het morgen beter wordt. Iedere dag keren er huisgenoten terug van trips buiten Quito en daar is het weer gelukkig heel goed. Alles ligt hier redelijk dicht bij elkaar en de meesten nemen Quito als basis. Esther en ik verschansen ons in het bushokje staand op de bank want de bussen die doorjakkeren verplaatsen aardig wat water. Esther is aardig brak maar gaat ervoor. De kinderen in Villa Ticca spelen niet buiten. Het ontbijt bestaat dit keer uit empanadas met kaas waar ze wat suiker over strooien. Lekker. Klontenpap gaat er bij mij niet in maar bij de kids wel. De lunch wordt quinoa met kip en bietjes. De quinoa bevat wat zwarte zaadjes en die schijnen niet goed te zijn. Met drie vrouwen een uur bezig om twee kilo quinoa uit te zoeken. Dat wordt opschieten om de lunch op tijd klaar te hebben. Ik mag de gekookte bieten ontvellen en in blokjes snijden. Ik vraag wel even om een schort. Krijg ik zo'n " ik hou van Holland schort". Zowel Maria als Ruth lachen me uit. Ze durven! Op tijd is de lunch voor de kleintjes klaar. Ze hebben als tussendoortje trouwens nog rode gelatine pudding gekregen. Ik help twee kleintjes met eten en het valt me op dat dat allemaal heel snel moet gebeuren met een beetje te grof geschut. Kim die bij de kleinste groep vrijwilliger is doet het op haar eigen manier zoals ik. Wij prijzen de kinderen als ze hun best doen en onderhandelen soms over het aantal happen te gaan. Maria en Ruth zijn wel erg blij met mij in de keuken. Krijg zelf af en toe van Maria een kruk om te zitten daar ze vindt dat ik te veel voorovergebogen sta voor de lage aanrecht. De gebruikelijke hug voordat ik wegga en de kinderen roepen enthousiast ' hasta manana'.
Ik kom bij de bushalte en besluit direct een taxi te nemen voor 2$12 zo blijkt en laat me afzetten bij SUPERMAXI, ik heb nl geen brood meer. Dat is iets relaxter want dan heb ik even tijd voor een broodje en koffie. Dan naar Spaanse les. We gaan naar het Convento de Guapulo, daar waar conquistador Francisco Orrelano de Oriente ging ontdekken om goud te zoeken. Dat goud viel vinden viel tegen maar hij ontdekte wel de rivier de Amazone. In de landen Peru, Bolivia, Argentinie en Brazilië zullen wel soortgelijke verhalen over de ontdekking van deze rivier bestaan. Het is een behoorlijk stuk lopen. We zijn maar met drie studenten en twee docenten. Het is een aardige wandeling en het laatste stuk gaat naar beneden en vrij stijl. Het is een mooie kerk maar ik mag er helaas niet fotograferen. Jammer. Er staan prachtige bloemstukken van verse witte rozen. Er wordt in het weekend getrouwd en dan blijven de bloemen achter aldus de gids.
Gelukkig met de bus terug want het zou een hele klim geweest zijn. Martin wil de les gewoon vervolgen maar na enig aandringen krijgen we geen grammatica maar spelen we scrabble in het Spaans. Monique wint en ik ben een goede tweede. Martin blijft ver achter. Bij het hostel ga ik even naar de andere kant. Veel verhalen over de lady's night. Ik klapper wel eens met mijn oren. Ik heb trek in een salade en ga op zoek naar restaurant. Ik stuit op Petite Mariscal en ga er naar binnen. Het blijkt een vrij nieuw restaurant met een Belg als eigenaar. Het is er lekker warm door de open haard want het is echt koel in de avond. Ik eet tilapia met forel in een pakketje van een of ander blad( lijkt op bananenblad), lekker gebakken yucca en gevuld tomaatje erbij. Chocolade mousse van Belgische chocolade toe. Smullen. Helaas is mijn telefoon leeg dus geen foto's daarvan.