Quito

Maandag 5 mei 2014

Al voor de wekker sta ik naast mijn bed en ik zet thee en laat de douche lopen dan wordt hij nl. warm. Na het ontbijt naar de Avenida Colon en binnen een paar minuten heb ik de goede bus te pakken. Al aardig vol op dit vroege tijdstip maar wel met keihard Julio Iglesias aan, wat wil een mens nog meer. De chauffeur gaat me helpen! Blijkt niet nodig want de punten die Vanessa me gewezen heeft herken ik. Binnen 35 minuten ben ik er. Het is een stralende dag de lucht geheel blauw dus dat belooft wat. Aangekomen in Villa Ticca druppelen ook de eerste kinderen binnen. De ouders moeten op een lijst tekenen dat ze hun kind aan de mensen van Villa Ticca toevertrouwen. De kinderen spelen voor het ontbijt op de binnenplaats. In de keuken zijn Maria, die daar de scepter al 8 jaar zwaait en Ruth, die verantwoordlijk is voor de schoonmaak, druk met het ontbijt bezig. Als de kinderen naar binnen komen help ik met het uitdelen van het ontbijt, een gelig mengsel van bonen, mais en rundvlees. Sommige kinderen zien er slecht uit en leggen hun hoofd vermoeid op tafel. De meesten echter blaken van de energie. De groep waar ik help zijn 4 en 5 jaar. De meesten eten hun bakje leeg en een paar dralen wat. Dan krijgen ze een beker zoete thee. De hele kleintjes eten in hun eigen lokaal. Ik ben vandaag ingedeeld bij Marlene het grootste gedeelte van deze groep. Na het ontbijt is het werken geblazen en de kinderen moeten oefenen in schrijven van de letter a e i o u. Ik vraag me af of deze kinderen niet te jong aan spelling gaan. Bij ons is dit groep 2 ?Na een half uurtje vraagt Marlene of ik Maria in de keuken wil helpen daar Ruth naar de dokter moet. Natuurlijk ga ik dat doen. Ik spreek met Maria af dat ze me gewoon opdrachten geeft. Ik snij twee enorme grote rode kolen fijn voor de lunch. Vervolgens hak ik een bos lente-uitjes en verse koriander voor in de soep. Maria heeft een mousse gemaakt van eiwit met een fruitsoort die ik niet thuis kan brengen maar smaakt naar aarbei. Zij heeft minsten 30 eieren staan splitsen en laat de dooiers buiten de koelkast staan. Ik ben er niet gerust op maar durf mijn portie niet af te slaan. Het smaakt heerlijk maar rauwe eieren voor kinderen. Waarschijnlijk maak ik me zorgen om niets daar zij dit vaker krijgen. Maria is voortdurend bezig met vlees. Een enorme lever wordt gebakken voor bij de rijst en de geblancheerde rode kool. De kleintje krijgen al soep en er druppelen ook een paar ouder scholieren die pas vanmiddag naar school gaan binnen en eten ook mee. Ik heb om half elf al minstens 100 etensbakjes afgewassen en gedroogd. Dan kondigt Lauren het afscheid van stagiaire Graziela aan. Zij is Nederlandse met een Ecuadoriaanse vriend, en ze brengen een hele cameraploeg mee van de Fundation Vista para todo. Zij verzorgen brillen indien nodig. Nu krijgen alle kinderen een te gekke brillenkoker met een zonnebril en nog wat goodies. De directeur van het spul wordt uitgebreid gefilmd en Jenny en Marlene geven een klein interview. Helemaal leuk maar er moet gegeten worden. Intussen is het ook al 12.15 en ik moet om 12.30 weg daar om 13.30 mijn Spaanse les begint. Ik help nog even met het uitdelen van de schaaltjes en nadat ik iedereen gedag heb gezegd kan ik gaan. Iedereen begroet elkaar en neemt afscheid met een hug in de lucht. Ik doe braaf mee. Het is intussen behoorlijk warm en onderweg naar Mariscal lopen heel veel mensen alweer in hemdjes enz. Ik stap uit bij de goede halte en heb nog precies 20 minuten om te eten. Snel een geroosterde boterham en een kop thee en slippers en t-shirt aan. Om 13.30 zit ik inde les bij Martin en medestudent Monique. Om 14.30 slaat het weer volledig om en begint het te regenen, vervolgens te onweren en dan komen de hagelstenen met bakken naar beneden. Ik kan me niet meer concentreren maar denk aan mijn lekpannetje. We zien bij het huis naast ons mensen op het dak een en ander redderen. Aan het eind van de les snel ik niet naar de wekelijkse kennismakingsborrel maar naar mijn kamer en ja hoor het lekpannetje zit aardig vol maar daarnaast is de vloerbedekking nog natter dan nat. Dit keer is ook mijn bed nat. In de tuin ligt de partytent plat en er wordt hier en daar druk gedweild. Telmo heeft een kamer voor me op de begane grond. Ik verhuis en terwijl ik mijn spullen uitpak merk ik dat er in die kamer geen raam open kan en het nog meer dan elders in het huis naar vocht ruikt. De keuken op de begane grond is ook behoorlijk ondergelopen en heel vies. Opnieuw overleg met Telmo. Ik verhuis terug naar de tweede, de kamer van Cristiaan. Hij was even vergeten dat die ook vrij was. Ik heb eerst gekeken of het er niet lekte. Dit keer wat meer hulp met sjouwen maar wat een gedoe. De borrel was trouwens niets alleen maar smartphones en tablets en geen interactie. Blijft toch een generatie verschil.
Met Marijke, die me geholpen heeft met uitpakken, een bijzonder gesprek gevoerd over onze gezinnen en de fantastische ervaringen die we nu meemaken.ik ben doodmoe en als avondeten heb ik maar een boterham met banaan genomen, ik heb geen zin meer om er nog uit te gaan.
Ik ben hier pas 5 dagen !!!! Morgen een normale dag.